Deze verzameling schilderijen heb ik gemaakt in een tijd dat ik niet wist wat morgen mij zou brengen.

Voor de meesten van ons is dat misschien evident, maar over het algemeen weten wij dikwijls min of meer wat ons te wachten staat de volgende dag, totdat een metaforische meteoriet ons leven treft en opeens lijkt alles dan te stoppen en leef je in een parallelle wereld.

Zo’n soort noodlot trof mijn familie en leidde ons naar een ruimte vol onzekerheid.

Het idee dat ik probeer vast te vangen in deze verzameling schilderijen is het gevoel dat je ervaart als het tapijt opeens van onder je voeten wordt weggetrokken, en je vleugellam tussen hemel en aarde zweeft.

Het soort trauma dat ontstaat als er mensen opeens uit je leven weggerukt worden en je terecht komt in een vrije val zonder vangnet.

Alles staat stil en je waant jezelf in een ruimte van leegheid, terwijl de wereld in de verte verder blijft draaien.

Je lijkt afgesneden te zijn van alles om je heen, de mallemolen van wie je denkt te moeten zijn en de ‘rat race’ van ambities. 

Deze portretten zijn als foto’s die dat proberen vast te leggen.

Momenten in een parallelle wereld met uitzicht op de werkelijkheid.

Achter beslagen ramen.